علیرضا حسینی ادنان از تجار بین المللی محصولات صنعتی در خصوص شرایط فعلی و صادرات در حوزه محصولات صنعتی و فلزی به خبرنگار اگزیم نیوز گفت: هم اکنون در خصوص واردات بسیاری از کالاها کمبودهای جدی داریم مثلاً ماشین آلات ، مواد اولیه و قطعات باید وارد شود نمی توانیم بگوییم که نمی شود و یا نمی گذارند وارد کنیم. اگر بخواهیم صنعت کشور حیات داشته باشد باید واردات صورت بگیرد.

وی در ادامه افزود : البته در مورد شرایط صادرات وضعیت فرق می کند. برای صادرات ما حداقل به لیسانس ها و تأیید کیفیت و ضمانت های فنی به کمک شرکت های بازرسی و یا استانداردهای بین المللی نیاز داریم. متأسفانه در برخی صنایع مهم تهیه این قبیل گواهی ها از طریق مؤسسات بین المللی چندان هم آسان نیست که دست صادرکنندگان را بسته و توان ما را کاهش می دهد. از سوی دیگر در صورت عدم وجود این قبیل ضمانت ها و یا گواهی نامه ها تقریباً صادرات به کشورهای اروپایی و یا شمال امریکا غیرممکن خواهد بود.

قوانین دست و پا گیر سد راه سرمایه گذاری خارجی

این عضو اتاق بازرگانی ایران و آلمان به خبرنگار اگزیم نیوز گفت: هم اکنون قوانین موجود بسیار دست و پاگیر است از طرف دیگر به سرمایه گذاری نیز نیاز جدی داریم و حتی باید قوانین را عوض کنیم تا سرمایه گذار ورود کند. متأسفانه هم اکنون یک رویه مشخص در کشور وجود ندارد و همین ویژگی باعث شده تا جذابیتی برای سرمایه گذاری خارجی و حتی سرمایه گذاری داخلی نیز ایجاد نشود.

وی با ذکر یک مثال گفت: هم اکنون برای یکی از شرکت های مهم خارجی که از دوستان ما هستند در حال انجام مراحل اداری برای ثبت نمایندگی در ایران هستیم. اداره ثبت برای طی مراحل اداری از سازمان بورس استعلام کرده است و هم اکنون منتظریم که نتیجه استعلام از بورس بیاید. سؤال اینجاست که مگر شرکت خارجی می خواهد در ایران سهام بفروشد که از سازمان بورس و یا ارگان های دیگر استعلام کرده و کار را به تعویق می اندازید؟

حسینی ادنان در ادامه به شرایط ارزی بانک ها اشاره کرد و گفت: دولت خودش را بیش از حد درگیر برخی مسائل کرده است. از یک طرف بانک ها در تأمین ارز مشکل دارند و از سوی دیگر اصلاً استقلال ندارد گویی دولت دست و پای آن ها را بسته است.

این صادرکننده و وارد کننده محصولات صنعتی به بررسی شرایط سرمایه گذاری خارجی در بازار ایران پرداخت و گفت: هم اکنون اغلب کارخانجات کشور با مازاد نیرو رو به رو هستند، مثلاً کارخانه ای که به 450 نفر نیروی کار نیاز دارد حداقل 1000 نفر در بخش های مختلف آن مشغول به کار هستند. حال اگر یک شرکت خارجی تمایل داشت که در این کارخانه سرمایه گذاری کند و حتی تمام سهام آن را نیز خریداری کرد ، طبق ماده 12 بیمه نمی تواند آن ها را تعدیل کند حتی اگر حق و حقوق آن ها را تمام و کمال پرداخت کند ، هر چند که همه می دانند مازاد بر نیاز هستند. در این شرایط شما فکر می کنید کدام سرمایه گذار خارجی حاضر است در کارخانه هایی که چند هزار نفر نیرو دارند که بخشی از آن ها مازاد است سرمایه گذاری کند؟ به اداره بیمه چه پاسخی بدهد؟ ارگان های دیگر ، دیگر بماند.