به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز با بیان این مطلب که ذخیره سازی محصولات کشاورزی به دو شکل احتیاطی و راهبردی انجام می شود، افزود: محصول یا محصولاتی که بیشترین نقش را در تامین امنیت غذایی دارند، به عنوان محصول راهبردی انتخاب و بخش قابل توجهی از نیاز سالیانه در ذخیره گاه ها نگهداری می شود، اما ذخایر احتیاطی بر اساس شرایط بازار ایجاد و به منظور متعادل کردن کفه عرضه و تقاضا مورد استفاده قرار می گیرند.

این گزارش می افزاید: در ایران چهار محصول گندم، برنج ، روغن و شکر به عنوان ذخایر راهبردی نگهداری می شوند و محصولاتی نظیر جو، ذرت ، گوشت قرمز، گوشت سفید و کنجاله سویا ذخایر احتیاطی هستند که هر ساله بر اساس تکالیف قانونی به عنوان ذخایر احتیاطی ذخیره می شوند و دسته سوم محصولاتی مانند سیب زمینی، دانه های روغنی و شیر هستند که بر اساس شرایط بازار در سال های مختلف به تناوب ذخیره سازی احتیاطی انجام می شود.

نتایج پژوهش به عمل آمده نشان می دهد که ؛ در شرایط تحریم ، به ذخایر احتیاطی و راهبردی نگاهی امنیتی وجود داشته که در شرایط پساتحریم و با توجه به موقعیت جدید کشور، اصلاح سیاست ها در قبال ذخیره سازی محصولات اساسی ضروری بوده و لازم است که میزان دخالت دولت در بازار با اصلاح قوانین موجود (خصوصا قانون خرید تضمینی) محدود شده و وظایف تصدیگری در زمینه مدیریت بازار محصولات مبتنی بر ذخایر احتیاطی به تشکل های غیردولتی واگذار شود.

در بخش دیگری از این گزارش آمده است: با توجه به اینکه در پنج سال آینده (افق 2020 ) قیمت جهانی اغلب محصولات کشاورزی همچنان کاهشی پیش بینی می شود و ناتعادلی ها در بازار به ضرر عرضه آنها پیش خواهد رفت، ذخایر راهبردی از چهار محصول باید به یک محصول (گندم) محدود شده و میزان ذخیره سازی آن نیز از 50 درصد نیاز سالیانه به 25 تا 30 درصد کاهش یابد. برای سایر محصولات نیز در جهت حمایت از تولیدکننده در این بازه زمانی ، وجود ذخایر احتیاطی آنها ضروری است و پیشنهاد می شود که این ذخایر (محصولات با مصرف مستقیم غذایی) به منظور کاهش فاصله طبقاتی و تقویت عدالت توزیعی، بر طبق ماده (7) قانون هدفمند کردن یارانه ها از محل 50 درصد از درآمدهای حاصل از این قانون ، به عنوان سبد غذایی حمایتی بین دهک های کم درآمد توزیع شود.