نشریه فوربس به نقل از بانک جهانی، رشد اقتصادی ایران برای سال آینده را 7 درصد پیش بینی کرد و نوشت:از شمار سرخط های خبری درباره اقتصاد ایران کاسته شده، اما از شتاب آن کم نشده است. به گزارش بانک جهانی، این اقتصاد ٤٠٠ میلیارد دلاری و دومین اقتصاد بزرگ خاورمیانه پس از عربستان سعودی، قرار است سال آینده رشدی در حدود ٧ درصد داشته باشد.

متن کامل این گزارش به شرح زیر است:

اتفاقی را فرض کنید که در صورت قرار دادن این نوع رشد اقتصادی در کنار نظام آموزش عالی در فضایی که به تازگی به بخش اعظم اقتصاد جهان متصل شده است، می افتد؛ نظام آموزش عالی که ٢٣٣ هزار دانشمند و مهندس در سال تولید می کند. نتیجه ممکن است (اگر مانعی به وجود نیاید) هزاران کار جدید و کسب و کار نوپا باشد.
دو ماه پیش با ناصر غانم زاده، مؤسس "اوپاتان"، یکی از کسب و کارهای نوپا، صحبت می کردم. وی برای حضور در کارگاهی که از سوی شرکتی فعال در سرمایه گذاری مخاطره آمیز با ٥٠٠ کسب و کار نوپا برگزار شده بود، در سانفرانسیسکو به سر می برد.
وی گفت: «مهم ترین عنصری که می خواهیم مهارت، مشاوره، آموزش و دانش است. ... بیشتر تجارب اینجا در "سیلیکون ولی" است.»
«در سه سال گذشته، بیش از ٢٠٠ کسب و کار نوپا در ایران شکل گرفته است. حرکتی آغاز شده و رو به تشدید است.»
فضای کسب و کار هنوز در این کشور با موانع بزرگی روبرو است. رونق داشتن یا نداشتن کسب و کارها به میزان حمایت سیاست های دولت از آنها و یا میزان مداخله کشمکش های ژئوپلتیک در رشد، بستگی دارد. آزادی اقتصادی و آزادی شخصی معمولاً در کنار هم رشد می کنند.
اما به ٧ دلیل باید منتظر ماند که در ایران نسلی از شرکت ها با رشد سریع ایجاد شود:
اندازه اقتصاد و برداشته شدن تحریم های جهان: این کشور جمعیتی نزدیک به ٨٠ میلیون نفر دارد؛ و ظرفیت تولید در آن در خاورمیانه بی نظیر است. گاز و نفت تنها ١٠ درصد تولید ناخالص داخلی ایران را تشکیل می دهند؛ یعنی این کشور از پایگاه مبنای برای آغاز رشد برخوردار است. بیشتر تحریم های آمریکا هنوز برداشته نشده اند، بنا بر این ما شاهد قراردادهای بزرگی با آمریکا نخواهیم بود؛ اما در همین حال، سرمایه گذاری شرکت های اروپایی و آسیایی به سوی آن سرازیر شده است.
مردم این کشور از تحصیلات عالی برخوردارند: نزدیک به ٤/٩ درصد مردم تحصیلات دانشگاهی دارند؛ یعنی ٧ میلیون و ٥٠٠ هزار نفر در دانشگاه تحصیل کرده اند. نادره شاملو، از مشاوران ارشد پیشین در "بانک جهانی"، به تازگی در مراسمی در "ابتکار آینده ایران در شورای آتلانتیک" در واشنگتن گفت (من به صورت زنده به آن سخنرانی گوش می کردم): «این کشور به اندازه اردن و اسرائیل بزرگ است.»
ایران قدرت ویژه ای در حوزه های فن آوری دارد: در این کشور دانشگاهی قرار دارد که به "ام آی تی" ایران معروف است. در قاهره چند ماه پیش، کامران الهیان، تاجری ایرانی، بر فن آوری نانو به عنوان حوزه نوینی از رشد تأکید کرد.
با وجود تحریم های آمریکا، روابط میان جوامع کارآفرینی در ایران و آمریکا در حال شکل گیری است. لیلی صرافان، آمریکایی ایرانی تباری که مؤسس "امداد هوم کر" در "شورای آتلانتیک" است درباره کنفرانس های "ایران بریج" و "تد اند کیش" (نشستی در حوزه فن آوری که در جزیره ای خارج از ایران برگزار شد) صحبت کرد. صرافان گفت آمریکایی ها از نظر قانونی مجوز رایزنی با ایرانی ها را ندارند، اما می توانند ارتباط برقرار کنند.
جنگ بر سر محدودیت های روادید که سفر به اروپا را برای آمریکایی های ایرانی تبار دشوارتر می کند، جامعه آمریکایی های ایرانی تبار را نیز همبسته کرده است؛ آنها می توانند به نیرویی برای حمایت از روابط بیشتر کشورهای جدید تبدیل شوند. وی گفت: «وقتی گروهی سازمان یافته از شرکت های حمایت کننده دارید، ... گام بعدی حمایت از برداشتن تحریم ها است.»
زیر ساخت کشور در حال نوسازی است. شاملو در همان مراسم "شورای آتلانتیک"، گفت در سفری به کشور در ماه ژانویه «برخی افراد در بخش ارتباطات راه دور به ما درباره برنامه هایی گفتند که [در حال حاضر] روی کاغذ هستند» وی گفت: «این بخش از اساس بازسازی خواهد شد.»
تغییر سریع تر از آنچه مردم انتظار دارند اتفاق می افتد. کریستوفر شرودر، از فعالان سرمایه گذاری خطر پذیر در آمریکا و مؤلف "خیزش کسب و کارهای نوپا: انقلاب کارآفرینی خاورمیانه را دوباره شکل می دهد"، خاطره ای از دو سفر به ایران تعریف کرد. وی گفت: «درنخستین سفر من به ایران، افراد کمی به تری جی و فور جی دسترسی داشتند. مردم به من گفتند، اکنون [تری جی و فور جی- نسل سوم و نسل چهارم از گوشی های همراه] آمده است. اما جرگه سالاران به من گفتند "اصلاً این اتفاق نخواهد افتاد. .. یک سال بعد، برگشتم و ٢٠ میلیون مشترک وجود داشت.»
یکی از ضمانت های اقتصاد کارآفرینی، سرعت تغییر است و این که آهنگ تغییر با گذر زمان افزایش می یابد.
کسب و کار های نوپا به تازگی وارد دوران شکوفایی شده اند. در آمریکا، پیش از این فن آوری در مسیر بسیاری از صنایع اختلال ایجاد کرده است: کار آفرینان با ایده هایی پیش آمده اند و امیدوارند بازار یا کاری پیدا کنند. صرافان گفت در ایران، کار آفرینان جوان با مسائل واقعی روبرو هستند؛ ازآلودگی و تغییر آب و هوا گرفته، تا تغییر اجتماعی - سیاسی. وی در "تد کیش" گفت: «ما کارگاه های کسب و کار نوپا داشتیم که در آن کارآفرینان ایده هایشان را مطرح کردند ... موضوع ارزش معامله ای شرکت من نبود. موضوع این بود که من چگونه در پیشرفت کشورم نقشی ایفا کنم؟»