اسدالله نیک‌سیرت روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز، افزود: اگرچه تشدید تحریم‌های آمریکا سبب شد ایران بخشی از بازارهای مختلف صادراتی خود را در تعدادی از کشورهای اروپایی و دیگر کشورهای جهان از دست بدهد، اما از دست دادن بازارهای هدف در کشورهای همسایه را نمی‌توان تنها به تحریم‌ها ربط داد بلکه بخشی از دلایل آن را می توان مربوط به کاهش کیفیت محصولات صادراتی، مشکلات ریز و درشت بخش خصوصی و برخی از تصمیمات نادرست دستگاههای اجرایی  دانست. این نارسایی ها باعث شد صادرکنندگان نتوانند در کشورهای همسایه حضور پررنگی داشته باشند.

وی اصلاح و بازنگری در قوانین و مقررات صادرات را از جمله عوامل ضروری در این بخش دانست و اظهار داشت: امروزه بسیاری از کشورها، شیوه‌های متنوعی را برای افزایش سهم خود در بازارهای جهانی بکار می‌گیرند. به عنوان نمونه کشور چین در حال راه‌اندازی چندین واحد بزرگ تولیدی سیمان با ظرفیت تولیدی ده هزار تن در روز، در عراق است و قطعاً بعد از تأسیس و راه‌اندازی آنها، بازار بزرگ سیمان عراق، به طور کامل در اختیار چین قرار خواهد گرفت و دیگر کشورها از جمله ایران سهمی در این بازار نخواهند داشت.

وی افزود: امروزه چین به خوبی نیاز بازارهای مختلف را شناسایی می‌کند و در گام بعد برای مبادله تجاری با هر کدام از این بازارها، نقشه‌راه متفاوتی را طراحی و سیاست خاصی را اتخاذ می‌کند.

نیک‌سیرت ادامه داد: چین با این اقدام در واقع خلاءهای تولیدی در کشورها را با سرمایه‌گذاری هدفمند پر می‌کند و عملاً سهم خود را به بالاترین حد می‌رساند چرا که به خوبی دریافته‌ که صادرات، تنها مبادله محصول نیست.

این کارشناس خاطرنشان کرد: با روش کنونی و با پایین نگه داشتن استانداردهای اقتصادی و صادراتی، هرگز نمی‌توان به جایگاه مطلوب و سهم بالا در بازارهای جهانی دست یافت.

نیک‌سیرت ادامه داد: از دست رفتن بازارهای صادراتی تبعاتی بدی برای کشور در پی خواهد داشت و حتی ممکن است این بازارها هیچ زمان دیگری به وجود نیایند، چرا که در حال حاضر ما در عرصه تجارت خارجی رقبای بسیاری داریم و با کاهش صادرات تنها تجار خارجی و کشورهای دیگر را در منطقه قوی‌تر می‌کنیم.

وی در پایان تاکید کرد: ایران نیز برای جبران عقب‌ماندگی در این حوزه باید تجربیات موفق را بررسی و با الگوگیری از آنها، پیاده‌سازی کند؛ این اقدام قطعاً به تعریف استانداردهای جدید در اقتصاد و صادرات و آشنایی بیشتر با روش‌ها و شیوه‌های جدید کشورهای توسعه‌یافته در تجارت نیاز دارد.