عضو کمیسیون صادرات خانه اقتصاد ایران در گفت و گو با پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز در رابطه با فضای بعد از تحریم ها و شرایط کشور در این دوره گفت: طی سال های اخیر در پی تحریمهای غرب علیه کشور، داد و ستدهای ما با کشورهای خارجی دیگر با مشکلات زیادی همراه شد و یکی از عمده ترین مشکلاتی که حوزه تجارت سال های طولانی و حتی زمان قبل از تحریم ها با آن دست و پنجه نرم می کند قوانین، مقررات و ضوابط مربوط به این حوزه است.

وی افزود: علاوه بر این مورد تزلزل ساختار بانکی و بیمه ای از جمله دیگر مواردی است که در دوران تحریم ها گریبان گیر این بخش شده است و در زمان حال هم تجارت کشور از این ناحیه ضربه هایی می خورد. از دیگر مشکلاتی که در این مسیر با آن رو به رو هستیم متصل نبودن به سازمان های جهانی همچون WTO و OECD است.

سامان کاظمی در ادامه گفت: نبود قانون های دقیق و شفاف باعث می شود که تجار دچار سردرگمی شوند و نتوانند بازار هدف خود را به درستی مشخص کرده و باد به هر طرفی بوزد به آن سمت می روند و این یکی از مشکلاتی است که ما در دوران قبل از تحریم ها هم با این موضوع روبه رو بودیم. وی در ادامه با اشاره به  این که در دوران تحریم ها روابط بانکی و بیمه ای ما متوقف شد گفت: اثرات این موضوع را در پساتحریم کمرنگ تر شده است اما هنوز هم این ترس برای بسیاری از خریداران ایرانی و تجار خارجی وجود دارد که نتوانند وجوه معاملاتی را جا به جا کنند.

وی در ادامه افزود: حال با فرض اینکه بتوانیم این دو مشکل را به طور تمام و کمال حل کنیم این سوال پیش می آید در فضای جدید ریسک های ادغام با اقتصادهای جدید چیست؟ به گفته عضو کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ذکر این موضوع در این میان ضروری است که زمانی که ما در سازمان های بین المللی عضویت نداریم پس نمی توانیم در عرصه های جهانی نقشی پررنگ داشته باشیم و ناچار هستسم با اقتصاد کشورهایی که خودشان از نظر اقتصادی دچار مشکل هستند ارتباط برقرار کرده و یا از آنها به عنوان واسطه برای معاملات خود استفاده کنیم. در پی این جریان همانطور که بارها از بسیاری از تجار شنیدیم ضررهای زیادی را متحمل خواهیم شد.

کاظمی ادامه داد: نکته ای که در این میان مطرح می شود این است که لااقل تا بهبود این شرایط از بیمه های بین المللی و داخلی که این زیان ها را پوشش دهد استفاده کنیم و به عقیده من تاسیس موسسات اعتباری همتای صندوق ضمانت صادرات می تواند این مشکل را تا حدودی حل کند.

به گفته وی مکانیزم موسسات این گونه است که اطلاعاتی را که کشورها باید از مشتریان خود داشته باشند توسط این موسسات جمع آوری می شود. مورد دیگر این است که وقتی مشخص شد به چه کشورهایی می‌خواهیم صادرات داشته باشیم کشور را از نظر فاکتورهایی که در این سازمان تعریف شده رصد می کنیم و در نهایت برای انتقال پول بانکی که عهده دار این کار است مشخص می شود؛ به این ترتیب به سهولت می توانیم معاملات تجاری خود را انجام دهیم. به گفته وی انزوای ایران از این مساله ضربه هولناکی به تجارت و در نهایت پیکره اقتصادی کشور وارد می کند.

به عقیده این فعال اقتصادی درست است که ناامنی های موجود در منطقه و  ریسک های ژئوپلتیک شاید رابطه با برخی از شرکای تجاری ایران (که البته به نظر من شرکای قوی نیستند) را دچار نوسان می کند، اما اگر هوشمندانه و با برنامه ریزی از این موقعیت استفاده کنیم می توانیم حتی سهم تجاری این کشورها را در کشورهایی با اقتصاد پیشرفته به دست بیاوریم؛ چیزی که واضح است این موضوع است که نا امنی و تنش بر روی تجارت این کشورها تاثیر بسزایی دارد.