محمدحسین حیدری روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز با اشاره به لزوم توسعه روابط تجاری با کشورهای همسو در مناسبات بین‌المللی، افزود: به هر حال چه بپذیریم و چه قبول نداشته باشیم، جنگ اقتصادی بزرگی در جهان شکل گرفته که نمی‌توان و نباید نسبت به آن منفعل بود. از سوی دیگر، این جنگ اقتصادی تا حد زیادی به برقراری توازن قدرت در جهان مرتبط است لذا این حوزه می تواند خیلی زیاد روابط تجاری بسیاری از کشورها را تحت تاثیر قرار دهد.

وی اظهار داشت: در این بین، ایران به عنوان کشوری تاثیرگذار در سیاست جهانی و مهمترین کشور خاورمیانه با قدرتی استراتژیک، باید بتواند از مواضع سیاسی خود و کشورهای همسو، بالاترین بهره را برای دور زدن تحریم‌ها ببرد و در یک مسیر پویا، اقتصاد خود را به سمت توسعه هدایت کند.

حیدری با اشاره به ظرفیت‌های موجود در چین به عنوان دومین اقتصاد بزرگ دنیا، گفت: چین که امروز نزدیکترین رقیب ایالات متحده در حوزه اقتصاد است و اتفاقا در موضع‌گیری‌های سیاسی نیز اغلب در برابر یکدیگر قرار دارند، روابط حسنه‌ای با ایران دارد.

وی ادامه داد: ایران که حالا اقتصادش با تحریم گره خورده می‌تواند با استفاده از ظرفیت‌های چین، تا حد نسبتاً قابل قبولی خود را از وضعیت کنونی رها و به سمت توسعه روابط تجاری با چین گام بردارد. اقدامی که البته از سال‌ها پیش مدنظر مسئولان کشور بود و با تغییر دولت نه تنها کمرنگ نشد، بلکه دولت سیزدهم نیز بخش زیادی از برنامه‌های تجاری خود را بر همین پایه استوار کرده است.

حیدری تاریخ روابط اقتصادی بین دو کشور، همگرایی محصولات تولیدی و نیازهای دو جانبه و همچنین روابط دیپلماتیک در بالاترین سطح را از مهمترین زیرساخت‌های توسعه روابط اقتصادی دانست و تصریح کرد: گرچه چین دومین اقتصاد بزرگ دنیاست و در برخی از شاخص‌ها حتی بالاتر از آمریکا قرار دارد اما این به معنای بی‌نیازی چینی‌ها به ایران نیست. نگاه چین به ایران، استراتژیک و چند بعدی است و منافع اقتصادی و سیاسی مشترکی با ایران دارد. از سوی دیگر، چین نیز برای رسیدن به اهداف خود در مناسبات بین‌المللی به نقش‌آفرینی ایران نیاز مبرم دارد؛ به همین دلیل مشارکت فعال در بخش اقتصادی ایران، یک بازی دو سر برد برای هر دو کشور است.

وی در پایان گفت: با توجه پیشرفت چین و توسعه فناوری این کشور در صنایع متعدد، ایجاد بنگاه‌های اقتصادی دو جانبه و یا تولید محصولات مشترک می‌تواند اقدامی مفید برای توسعه کیفی و کمی محصولات ایرانی باشد؛ این دقیقاً همان برنامه‌ای است که چین با پیاده‌سازی آن توانست در کمترین زمان به بالاترین رشد اقتصادی برد.