به گزارش روز دوشنبه اگزیم نیوز از وزارت امور اقتصادی و دارایی، وحید شقاقی شهری با اشاره به نام‌گذاری سال ۱۴۰۳ از سوی مقام معظم رهبری با عنوان «سال جهش تولید با مشارکت مردمی» خاطرنشان کرد: پنجمین بار است که مقام معظم رهبری بحث تولید را به انحای مختلف در نام‌گذاری شعار سال مطرح می‌کنند و مرکز ثقل نام‌گذاری سال «تولید» بوده است که در کنار محور تولید مفاهیم دیگری نیز اضافه شده است.

این اقتصاددان افزود: نام‌گذاری امسال نشان می‌دهد که نگاه رهبری در سال‌های اخیر همواره متمرکز به واژه‌ای به نام تولید ملی بوده است و واقعیت این است که عمده مسائل کشور، حتی به نحوی کنترل بخش واقعی اقتصاد ما به همین موضوع بازمی‌گردد.

شقاقی ادامه داد: کمتر اقتصاددانی را در کشور و در دنیا پیدا می‌کنید که این مساله را نپذیرد یا بخواهد شبهه‌ای به بحث تولید وارد کند؛ اما واقعیت و سؤال اصلی این است که چرا چندین سال است که این موضوع مطرح می‌شود؛ اما پیشرفت ملموس و مشخصی را در زمینه تولید در کشور نمی‌بینیم.
این کارشناس اقتصادی خاطرنشان کرد: به نظرم دو مساله و مانع اساسی در این زمینه وجود دارد؛ مانع نخست محیط نامطلوب کسب‌وکار ایران است که در خصوص رفع این مانع، وزارت اقتصاد نقش مهمی دارد؛ چرا که در این وزارتخانه مرکزی به نام مرکز بهبود فضای کسب‌وکار وجود دارد و البته تلاش‌های متعددی در این زمینه در وزارت اقتصاد انجام شده است؛ اما استمرار و ثمره بیشتر آن نیازمند اجماع درون دولت است.
وی پیشنهاد کرد که این موضوع هر هفته در دستور کار هیات دولت قرار گیرد تا با تمهیداتی بتوان مقاومت دستگاه‌ها را در برابر شفاف‌سازی هوشمند شدن شکست تا مسیر بهبود فضای کسب‌وکار هموارتر شود.
این اقتصاددان گفت: مساله و مانع دوم هم به محیط غیررقابتی اقتصاد ایران بازمی‌گردد؛ اقتصاد ایران یک محیط غیررقابتی و آکنده به یک مساله‌ای به نام ظهور شبه‌دولتی‌ها و انحصار است.

وی ادامه داد: سال ۱۳۸۴ که رهبر انقلاب در قالب سیاست‌های کلی اصل ۴۴ موضوع توسعه بخش خصوصی و تعاونی را ابلاغ کردند؛ آن زمان یک ایده مترقی بود و رهبری هم بسیار پیگیری کردند که توسعه بخش خصوصی و تعاونی در کشور جا بیفتد؛ ولی دولت‌ ها، ذی‌نفعان پشت پرده و منافع کلان آنها اجازه نداد که بخش خصوصی و تعاونی توسعه پیدا کند و ما با یک پدیده شومی به نام ظهور شبه‌دولتی‌ها مواجه شدیم که ۶۰ درصد اقتصاد ایران را در چنبره خودشان قرار داده‌اند و اجازه نفس‌کشیدن را به مردم، بخش خصوصی و بخش تعاونی نمی‌دهند و یک فضای غیررقابتی انحصاری حاکم شده است و برای مشارکت مردم در جهش تولید لازم است این مانع برداشته شود.