کورش پرویزیان، عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران در گفت و گو با وب سایت خبری اتاق در آسیب شناسی فرایند خصوصی سازی در کشور گفت: اصل فرایند خصوصی سازی در ایران با چالش های بسیاری مواجه است. نفس واگذاری امور به مردم موضوع موکد و مهم است اما شرایط کشور در حال حاضر به گونه ای است که طی تشریفات لازم با روش های فعلی سازمان خصوصی سازی برای واگذاری ها سخت به نظر می رسد. فرایند مزایده شرکت های دولتی با توجه به رکود نسبی در اقتصاد کشور دشوار است.

مدیرعامل بانک پارسیان گفت: در فضای رکود اقتصادی، فروش دارایی ها و شرکت ها با چالش و سختی بیشتری مواجه است و یکی از مکانیزم هایی که می تواند به فروش بهتر شرکت های دولتی منجر شود این است که دارایی های دولت، در قالب اوراق به ایرانی های خارج و داخل کشور فروخته شود یا یونیت های سرمایه گذاری شکل بگیرد که واگذاری شرکت های دولتی به خریداران را امکان پذیر کند. اگر شرایط ورود سرمایه خارجی در بورس فراهم شود، واگذاری ها راحت تر و سریع تر انجام خواهد شد.

پرویزیان گفت: این مسئله نیازمند مقدماتی است از جمله اینکه ما شرایط اطمینان یا ثبات نسبی را در بورس فراهم کنیم و ریسک های موجود در بازار را به نحوی کنترل و شفاف کنیم که هر سرمایه گذاری بتواند، به ره آوردی از ریسک مترتب از خرید شرکت ها دست یابد و در یک فضای قابل پیش بینی و قابل کنترل شرکت ها را واگذار کنیم. این روش می تواند تا حد زیادی ضعف ها و ناتوانی هایی را که در بخش خصوصی کشور در خرید شرکت های دولتی وجود دارد جبران کند. در صورتی که در بازار اولیه و در بازار ثانونیه، یعنی درحوزه بازار سرمایه امکان تبدیل دارایی ها به اوراق وجود داشته باشد، هر کس ولو با سرمایه اندک می تواند سهمی از این دارایی را بخرد و در چشم انداز بلند مدت، کارآفرین و فعال بخش خصوصی می تواند این دارایی ها را به دارایی هایی با ارزش افزوده بالا و مولد تبدیل کند.

عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران گفت: اشکال جدی که در واگذاری ها وجود دارد این است که بطور معمول دارایی ها ارزش افزوده ندارند درحالیکه باید شرکت هایی را به مزایده بگذارند که جذابیت دارند و مردم علاقمند به خرید آن ها شوند و از این طریق، دریچه ای برای توسعه سهم بخش خصوصی در اقتصاد ملی ایجاد کنیم.

عضو کمیسیون تسهیل کسب و کار اتاق تهران در باره شرکت های زیان ده و نحوه واگذاری آن ها گفت: پیش از این دولت بخش هایی را به ساماندهی شرکت های زیان ده اختصاص داده بود. در حزوه صنعت بخش هایی مثل سازمان گسترش و نوسازی ماموریت یافتند تا کارخانجات ضعیف را احیا کنند، تکنولوژی فرسوده آن را عوض کنند و به بخش خصوصی واگذار کنند اما در حال حاضر این حلقه از زنجیره واگذاری ها در کشور ما بخوبی کار نمی کند. گذشته از این مدیرانی از بخش خصوصی هستند که امکان اداره شرکت های زیان ده و احیای آن و تبدیل آن به یک واحد مولد در اقتصاد را دارند. اما در شرایطی که شرکت های زیان ده، بدهی های انباشته سنگین دارند، و درفرایند خصوصی سازی به یک کارآفرین واگذار شدند، علاوه بر آنکه شاهد احیای آن شرکت نبودیم، به گرفتاری های شرکت و کارآفرین  اضافه کردیم. امیدوارم سازمان خصوصی سازی در واگذاری های جدید موفق عمل کند و بتواند از ظرفیت هایی که در وزارت دارایی وجود دارد، مثل بورس و بانک ها، بخشی از این واگذاری ها را  به سرانجام برساند.